با مضرات جویدن آدامس آشنا شوید

به گزارش شهرآرانیوز، دکتر نسرین مویدنیا، می‌گوید: ما در زندگی روزمره به طور اجتناب ناپذیری در معرض خطرات میکروپلاستیک‌ها هستیم. میکروپلاستیک‌ها ذرات بسیار ریز در حد میکرومتر از جنس پلاستیک هستند که از طریق آب، غذا و هوای آلوده قادر به عبور از سد‌های فیزیکی و راهیابی به خون و ارگان‌های مختلف بدن ما هستند و می‌توانند با ایجاد استرس‌های اکسیداتیوی و التهابات سلولی به دستگاه گوارش، تولید مثل و تنفس ما آسیب بزنند.

ماجرای آدامس‌های حاوی میکروپلاستیک چیست؟

جدیداً در بررسی‌ای که در یکی از دانشگاه‌های معتبر آمریکا صورت گرفته مشخص شده که با جویدن آدامس، ذرات زیادی از میکروپلاستیک‌ها را با بزاق خود می‌بلعیم. جالب است بدانید در فرمولاسیون تولید آدامس یک ترکیب پلیمری به عنوان ماده اصلی و پایه در کنار سایر افزودنی‌های رنگ و طعم دهنده در آدامس وجود دارد که دو نوع طبیعی و مصنوعی دارد.

در ادامه حتما بخوانید چرا برخی افراد تمایل به خوردن برخی مواد مثل گچ و صابون دارند؟

پلیمر طبیعی مثل برخی صمغ‌ها همچون سقز، موم‌ها و رزین‌های طبیعی گیاهی است و پلیمر مصنوعی که بیشتر در این محصول مورد استفاده قرار می‌گیرد، پلی اتیلن بوده که ارزان‌ترین آنهاست و ترکیب پلی وینیل استات که گاهی اوقات به عنوان افزودنی برای ایجاد ویژگی‌های خاص در ادامس استفاده می‌شود. تا این قسمت شاید تصور اولیه این باشد که مصرف آدامس‌های بر پایه پلیمر‌های مصنوعی است که ما را در معرض خطر میکروپلاستیک‌ها قرار می‌دهد، ولی در کمال تعجب در این پژوهش مشخص شده که میزان میکروپلاستیک‌های آزاد شده از هر دو دسته آدامس‌های گفته شده اختلاف چندانی با هم نداشته‌اند! از این رو احتمال می‌رود که این میکروپلاستیک‌ها بیشتر ناشی از افزودنی‌ها یا مواد بسته بندی مورد استفاده در محصول آدامس باشد.

توجه داشته باشید که نتیجه این بررسی جدید هنوز در ژورنال‌های معتبر منتشر نشده است ولی از آنجایی که براساس پژوهش‌های پیشین، ما در سبک زندگی کنونی سالانه در معرض خطر ورود بین ۳۹ تا ۵۲ هزار ذره میکروپلاستیک به بدن مان هستیم شاید بهتر و محتاطانه‌تر این باشد که حداقل با کم کردن مصرف آدامس، مواجهه مان را با خطر میکروپلاستیک‌ها کمتر کنیم، خصوصا برای کودکان که در مراحل رشد جسمانی و مغزی هستند و طبیعتا آسیب پذیرترند.

محصولاتی که حاوی بیشترین میزان میکروپلاستیک‌ها هستند

ناگفته نماند که بطری‌های آب معدنی، کیسه‌های محتوی چای فوری، ماهی‌هایی که در آب‌های آزاد پرورش می‌یابند و نمک‌های دریایی که از دریا استحصال می‌شوند می‌توانند آلوده به میکروپلاستیک‌ها باشند. میکروپلاستیک‌ها تحت شرایط مختلفی نظیر سایش، فرسودگی‌ها، تماس طولانی مدت، حرارت، اسیدیته، انجماد و… از پلاستیک جدا شده و وارد ماده غذایی و در نهایت و به مرور زمان وارد بدن ما می‌شوند.

منبع: خبرآنلاین