به گزارش شهرآرانیوز؛ چین-شیونگ وو را بانوی اول فیزیک و البته «ملکه تحقیقات هسته‌ای» می‌نامند. او نه تنها به شکل‌گیری درک مهمی در طول پروژه منهتن کمک کرد، بلکه بعد‌ها شواهدی اساسی برای عدم تقارن کیهان پیدا کرد.
او تحصیلات خود را در رشته ریاضی آغاز کرد، اما ظاهرا آنقدر از ماری کوری و مطالعات او در مورد فیزیک الهام گرفته بود که رشته خود را تغییر داد و در سال ۱۹۳۴ در رشته فیزیک فارغ‌التحصیل شد.
او پس از آن به مدت یک سال در دانشگاه ملی چکیانگ در هانگژو تدریس کرد و پس از آن در آزمایشگاه جینگ-وی گو که یک استاد زن در دانشگاه آکادمی سینیکا بود، تحقیق در مورد کریستالوگرافی اشعه ایکس را آغاز کرد. در آن زمان، کشور چین هیچ برنامه‌ای در سطح فارغ‌التحصیلی در رشته فیزیک نداشت و بنابراین گو، چین-شیونگ را تشویق کرد که تحصیلات خود را در ایالات متحده ادامه بدهد.
بانوی اول فیزیک در چین همراه با فیزیکدان معروف ایتالیایی امیلیو سگره (Emilio Segrè) از نزدیک روی این موضوع کار کرد و پایان‌نامه خود را درمورد تابش ترمزی Bremsstrahlung که در زبان آلمانی به معنای شکستن تشعشع است، متمرکز کرد؛ این تابشی است که از کُند شدن یا انحراف ناگهانی ذرات باردار مانند الکترون‌ها توسط ذره‌ای دیگر تولید می‌شود. این ذرات معمولا یک هسته اتمی هستند که در مورد مطالعه وو این هسته، زنون بود. بخش دوم پایان‌نامه او تولید ایزوتوپ‌های رادیواکتیو زنون تولید شده توسط شکافت هسته‌ای اورانیوم را مورد بحث قرار می‌دهد.
وو یک تلاش‌گر فوق‌العاده بود، ساعت‌های طولانی کار می‌کرد و هر آزمایش را با جزئیات دقیق انجام می‌داد. یکی از اعضای کمیته دکتری او، جی. رابرت اوپنهایمر (J. Robert Oppenheimer)، چنان تحت تاثیر مطالعات و درک او از موضوع قرار گرفت که او را «اعتبار» (the authority) فروپاشی بتا نامید. در سال ۱۹۴۰ او دکترای خود را به پایان رساند و دو سال دیگر در برکلی ماند و به عنوان یک متخصص برجسته در زمینه نوپای فیزیک هسته‌ای اعتبار کسب کرد.
منبع: ایسنا