سهم زنان در بازار کار کاملاً تغییر کرده است بررسی عوارض بارداری چندقلویی احتمال ابتلا به افسردگی در زنان حدود ۲۰ درصد است نگاهی به ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد شهید فاطمه حسونه عکاس فلسطینی و آثار او تشدید پوکی استخوان در زنان با آغاز دوره یائسگی درس‌خواندن دانش‌آموزان روی آوار‌های خانه یک بانوی معلم فلسطینی ارتقای مهارت‌های خبرنگاری و رسانه‌ای نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ سال در باشگاه رایانو روایت متفاوتی از زنان در دوره امامت امام رضا (ع) در کتاب «طهورا» قضاوت بانوی بجنوردی در جام ملت‌های فوتسال بانوان قاره کهن قهرمانی بانوان ایران در رقابت‌های تکواندو جام باشگاه‌های آسیا بررسی ارتباط میان مهارت‌های همسرداری و یک زندگی مشترک سالم لزوم شناسایی فرصت‌های قانونی و فضای عمومی کشور برای نقش‌آفرینی اقتصادی زنان زایمان زودرس، عارضه مهم کمبود آب در زنان باردار لزوم تقویت نظام آماری برای تحلیل وضعیت زنان در جامعه و خانواده کاهش سن تجرد قطعی دختران ایرانی بررسی پیامد‌های اثرگذار تحول اجتماعی زنان و دختران در زندگی آن‌ها انعکاس صدای مادران ایرانی در یک مستند ​معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده: پیگیر مشکلات زنان کارگر هستم 
سرخط خبرها
روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

روایت شرایط سخت اسارت در زندان‌های اسرائیل از زبان دختر ۱۷ ساله فلسطینی + فیلم

  • کد خبر: ۳۱۱۸۷۹
  • ۰۲ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۲:۲۱
دختر ۱۷ ساله فلسطینی از شرایط سخت و غیرانسانی در دوران اسارت‌اش در زندان‌های اسرائیل روایت می‌کند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ دختر ۱۷ ساله فلسطینی، کوچک‌ترین اسیر در میان زندانیان زن فلسطینی بوده و از سختی‌ها، تحقیر‌ها و بی‌رحمی‌هایی که به او تحمیل شده، می‌گوید.

او بیان می‌کند: هر اذیتی به ما میکردند از خشونت‌ها، ضرب‌وجرح‌ها، و حتی تعرض‌ها هیچ‌کس بی‌نصیب نمی‌ماند. شرایط به گونه‌ای بود که هیچ اهمیتی به زندگی و سلامتی ما داده نمی‌شد.

کوچکترین اسیر دختر فلسطینی در زندان‌های اسرائیل ادامه می‌دهد: بسیاری از دختران بیمار می‌شدند، اما حتی دارو‌های ساده هم به آنها داده نمی‌شد. هر وقت از ما کسی را به درمانگاه می‌بردند، فقط برای این بود که بگویند حالش خوب است. خودم در همان زندان دچار علائم سکته و مشکلات قلبی شدم.

او می‌افزاید: این مشکلات ناشی از رفتار‌های غیرانسانی و شرایط بد زندان بود؛ غذا به اندازه کافی وجود نداشت و هیچ اهمیتی به ما به عنوان انسان نمی‌دادند. ما را مثل حیوانات نگه می‌داشتند.

 

 

او یادآور می‌شود: ما تنها یک ساعت در روز اجازه داشتیم از سلول‌ها خارج شویم. در این مدت در یک محوطه کوچک رها می‌شدیم و دوباره به سلول‌ها بازگردانده می‌شدیم. اگر حتی یک قدم اضافه برمی‌داشتیم، مورد توهین و تنبیه قرار می‌گرفتیم. من یک بار به بیمارستان منتقل شدم، در حالی که دست‌هایم با دستبند بسته شده بود. هر بار که می‌خواستم حرکتی انجام دهم، این دستبند‌ها مرا به یاد می‌آوردند که زندانی‌ام. در بیمارستان به آنها گفتم با خانواده‌ام تماس بگیرند، اما جواب‌شان فقط یک کلمه بود: ممنوع/اخ فی الله

منبع: خبر فوری

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.