به گزارش شهرآرانیوز؛ فردا سیزدهم جمادی الثانی سالروز وفات حضرت‌ام البنین (س) مادر سقای کربلا حضرت عباس (ع) است. روزی که به سبب صبر و استقامت این بانوی بزرگ روز تکریم مادران و همسران شهدا نامگذاری شده است.
حضرت‌ام‌البنین (س) را باید بانوی ادب خواند؛ بانویی که مادر شیرمردی، چون حضرت عباس (ع) به‌عنوان مرد ادب کربلاست، بانویی که نشانه‌های ادبش را در مادری کردن دوران خردسالی امام حسین (ع) می‌توان یافت. وی در مسیر حق‌طلبی و ترویج اسلام و پیروی از امام زمان خود چهار پسر خود را به میدان کربلا فرستاد و توصیه مؤکد کرد که حافظ جان امام حسین علیه السلام باشند.
حضرت‌ام‌البنین (س) یکی از بانوان تأثیرگذار تاریخ اسلام به‌اندازه‌ای برای اسلام دلسوز و برای امام حسین علیه السلام فداکار بود که به‌شهادت تاریخ بعد از شهادت فرزندان خود، تا آخر عمر مدام نام مبارک حضرت سیدالشهدا را تکرار می‌کرد و مدافع حریم اهل‌بیت علیهم السلام بود. ایشان مادری بود که غریبانه‌های خود و حتی سوگ مادرانه‌اش را با یاد شهادت امام حسین همراه می‌کرد.
نامش فاطمه بود که بعد‌ها پس از ازدواج با حضرت علی (علیه السلام) با کنیه «امُّ البنین» (مادر پسران) مشهور شد. پدر و مادرش از خاندان بنی کلاب از اجداد بزرگ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بودند و دارای خوبی‌ها و صفات خانوادگی مشترک بودند فاطمه دختری پاکدل وباتقوا بود.
فضایل اخلاقی، کمالات انسانی، نیروی ایمانی، ثبات و پایداری، شکیبایی و بردباری، بصیرت و دانایی، نطق و سخندانی او را به شایستگی، بانوی بانوان کرده بود.
از ویژگی‌های بسیار مهم‌ام البنین، توجه به زمان و مسائل مربوط به آن است. وی پس از واقعه عاشورا، از مرثیه خوانی و نوحه سرایی استفاده کرده تا ندای مظلومیت کربلاییان را به گوش نسلهای آینده برساند. ایشان هر روز به همراه پسرِ حضرت عباس (علیه السلام)، عبیداللّه که همراه مادرش در کربلا حضور داشت و سند زنده ای برای بیان وقایع عاشورا بود، به بقیع می‌رفت و نوحه میخواند و شور و غوغایی بپا می‌کرد.
منبع: خبرگزاری رضوی