عاطفه عطری

آخرین کتابْ عکس دخترک موطلایی مبهوتی را نشان می‌داد که چشم به آسمان دوخته بود. با رنگ قرمز، بزرگ بر آن نوشته بود: «دخترک کبریت فروش». این کتاب مال من بود.

در تابستان‌های کودکیِ من، خیلی خبر از استخر و باشگاه نبود؛ به جایش، بابا من و فاطمه و گاهی هم امید را ــ اگر از گیر بابا درنمی رفت ــ برمی داشت و به کتابخانه آستان قدس می‌بُرد.

بابا قصه گوی خوبی بود. طبق عهدی نانوشته، هرشب که برق قطع می‌شد، من و خواهر و برادرم مثل شب پره‌ای دور شمع وجودش جمع می‌شدیم و او برایمان قصه می‌گفت.

هر اثر ادبی الکترونیک یک نرم افزار است، نرم افزاری که با مقصودی ادبی توسعه داده شده است.

سخت پیمایی ادبیات الکترونیک را نخستین بار اسپن آرست، محقق برجسته نروژی، در کتاب «سایبرمتن: چشم اندازی بر ادبیات سخت پیما» (۱۹۹۷) مطرح کرد.

فرض کنید با کتابی متفاوت مواجهید، کتابی که هر بار آن را در قفسه می‌گذارید کلمات و عبارات در آن جابه جا می شوند و نظمی نو پیدا می‌کنند، یا کتابی که ساختاری مدوّر دارد و مانند یک توپ چهل تکه است.

تکنوزایی به هم زیستی و هم تکاملی انسان و ماشین اشاره دارد.