صفحه نخست

سیاست

اقتصاد

جامعه

فرهنگ‌وهنر

ورزش

علم و فناوری

دین و فرهنگ رضوی

مشهد

چندرسانه‌ای

شهربانو

افغانستان

عکس

کودک

صفحات داخلی

گفت‌و‌گو با حسام خلیل‌نژاد، بازیگر نقش «قدرت» در سریال «قول مردونه»

  • کد خبر: ۳۳۱۰۷۶
  • ۱۸ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۱۷:۱۸
بازیگر نقش «قدرت» گفت: دیده‌شدن بخشی از ذات این حرفه است، ولی من هیچ‌وقت هدفم دیده‌شدن نبوده است. برای من، عشق به این کار اولویت دارد.
مریم ضیغمی
خبرنگار مریم ضیغمی

به گزارش شهرآرانیوز، سریال شبانه «قول مردونه» با استقبال خوبی از سوی مخاطبان تلویزیون به پایان رسید؛ اثری که با لحن طنز و داستان‌پردازی خلاقانه‌اش توانست به برخی موضوعات حساس از جمله نفوذ و مسائل پیرامون گروهک منافقین نیز اشاره‌ای غیرمستقیم داشته باشد. دراین‌میان، کاراکتر «قدرت» با بازی حسام خلیل‌نژاد و «ناهید» با نقش‌آفرینی رویا میرعلمی به یکی از دوگانه‌های جذاب سریال بدل شدند. خلیل‌نژاد که پیش از این در آثاری همچون «وضعیت زرد» و «بیست‌کوید» حضور داشته، این بار با شخصیتی طنزآلود، اما چندلایه، مخاطب را غافل‌گیر کرد. در ادامه، گفت‌وگوی ما را با او درباره تجربه‌اش در این سریال می‌خوانید:

چطور شد که به سریال «قول مردونه» پیوستید؟

با دعوت آقای طاهرفر به دفتر تهیه‌کننده رفتم و قرارداد بازی در این سریال بسته شد. ابتدا قرار بود فقط در ۳ یا ۴ قسمت حضور داشته باشم، اما با توجه به شکل‌گیری خوب شخصیت قدرت در روز‌های ابتدایی فیلم‌برداری و نظر مثبت کارگردان، تهیه‌کننده و نویسنده، تصمیم بر این شد که نقش قدرت در طول داستان پررنگ‌تر شود.

چه شد که نقش «قدرت» این‌قدر برایتان جدی شد؟

آقای طاهرفر از همان ابتدا گفتند که اگرچه نقش کوتاه است، اما اهمیت زیادی دارد. من هم تمام تلاشم را کردم تا کار را جدی بگیرم. علاوه بر ایده‌هایی که با خودم آورده بودم، درباره گروهک منافقین هم تحقیقاتی انجام دادم. البته، چون فضای کلی سریال طنز بود، باید توازن خوبی میان لحن شوخ و بستر جدی شخصیت ایجاد می‌کردیم. شخصیت قدرت دو بُعد داشت؛ یکی آدمی شوخ و ساده در محله و دیگری کسی که در برخورد با سرتیم منافقین رفتاری جدی دارد. همین دوگانه‌بودن، شخصیت را برایم جذاب‌تر کرد.

از نگاه شما چه چیزی در فیلم‌نامه برایتان برجسته بود؟

فیلم‌نامه واقعاً خوب نوشته شده بود و از آقای مصطفی زندی و احسان لطفیان باید تشکر کنم. موقعیت‌هایی که برای شخصیت‌ها طراحی کرده بودند، باعث شد فضای بداهه‌پردازی هم برای ما فراهم باشد. این آزادی عمل به من اجازه داد که ویژگی‌هایی را متناسب با موقعیت، به نقش اضافه کنم. نتیجه‌ این فرایند را حالا بینندگان دیده‌اند و بازخورد خوبی هم گرفته‌ام.

نقشی که روی آنتن دیدیم، چقدر به توانایی‌های واقعی‌تان نزدیک بود؟‌

نمی‌دانم دقیقاً چقدر از توانایی‌هایم را نشان دادم، اما سعی کردم کم‌کاری نکنم. اگر مخاطب توانسته با شخصیت ارتباط بگیرد، یعنی من کارم را درست انجام داده‌ام. هنوز زود است که بخواهم درباره جایگاهم در بازیگری حرف بزنم. هر پروژه تجربه‌ای متفاوت دارد و من همچنان در مسیر یادگیری هستم. امیدوارم بتوانم به بلوغی در بازیگری برسم، هرچند که به نظرم این مسیر پایان‌ ندارد.

برای ایفای نقش یک کاراکتر متعلق به دهه ۶۰، چه مسیری را طی کردید؟

متولد دهه ۶۰ هستم، ولی خاطره پررنگی از آن زمان ندارم. وقتی لباس طراحی‌شده برای نقش را پوشیدم و در کوچه‌پس‌کوچه‌های قدیمی تهران قدم زدم، بهتر توانستم فضا را درک کنم. طراحی لباس، گریم و صحنه، نقش مهمی در نزدیک‌شدن من به آن فضا داشتند.

نقش پارتنر بازیگر، مثلاً خانم میرعلمی، در شکل‌گیری نقش شما چقدر مهم بود؟

بسیار مهم. بازی با خانم رویا میرعلمی برایم بسیار دل‌چسب بود؛ تعامل و بده‌بستان خوبی داشتیم. جا دارد از کل گروه بازیگران تشکر کنم، اما بیشترین سکانس‌ها را با خانم میرعلمی داشتم که به‌نظرم از کار درآمدند. همچنین همکاری با خانم آشا محرابی، آقای محمدرضا هدایتی و سروش جمشیدی تجربه ارزشمندی بود. مثلاً با سروش جمشیدی در برخی سکانس‌ها پیشنهاد‌هایی ردوبدل می‌کردیم که به جان‌دارشدن صحنه‌ها کمک زیادی می‌کرد.

برای دیده‌شدن در قاب تلویزیون، چه چیزی لازم است؟

سؤال پیچیده‌ای‌ است. دیده‌شدن بخشی از ذات این حرفه است، ولی من هیچ‌وقت هدفم دیده‌شدن نبوده است. برای من، عشق به این کار اولویت دارد. از اینکه با بازیگری زندگی می‌کنم، خوشحالم. اینکه چقدر دیده شوم یا چه زمانی، موضوعی نبوده که برایم اولویت داشته باشد. مهم این است که از مسیر لذت ببرم، نه از مقصد.

چرا بازیگری را میان این‌همه گزینه‌ شغلی انتخاب کردید؟

چند موقعیت شغلی دولتی برایم فراهم بود و حتی یکی‌شان را مدتی تجربه کردم، اما حس می‌کردم آن فضا برایم مناسب نیست. در سال ۱۳۹۰ فوق‌لیسانس حقوق گرفتم و می‌توانستم وارد عرصه وکالت شوم، اما دلم با بازیگری بود.

بازیگری به من امکان تجربه فضا‌هایی را می‌دهد که در زندگی واقعی کمتر ممکن است؛ مثل همین دهه شصت، یا نقش یک منافق، یا حضور در فضای دفاع مقدس. این تنوع برای من ارزشمند است و حس می‌کنم بازیگری، بهترین انتخاب زندگی‌ام بوده.

بازخورد‌ها بعد از پایان سریال چگونه بود؟

بازتاب‌ها، از نگاه من، مثبت بود. این اثر نتیجه یک کار تیمی هماهنگ و شریف بود؛ از نویسندگان گرفته تا گروه گریم، طراحی صحنه، لباس، تدارکات، کارگردانی و تهیه‌کنندگی. همه تلاش کردند اثری بسازند که به شعور مخاطب احترام بگذارد. فکر می‌کنم تا اینجای کار، توانسته‌ایم نمره قابل‌قبولی بگیریم، ولی قضاوت نهایی با مخاطب است.

در حال حاضر کار آماده پخش هم دارید؟

بله، سریال سیزده‌قسمتی «مجاور بهشت» به کارگردانی آقای عمار خطی و تهیه‌کنندگی آقای هادی آقاجانی آماده پخش است. در حال حاضر هم مشغول بازی در یک سریال با موضوع دفاع مقدس هستم.

و حرف پایانی‌تان؟

تشکر می‌کنم از همه عوامل سریال «قول مردونه» که با همدلی و صمیمیت، اثری بی‌حاشیه و قابل‌احترام ساختند. امیدوارم بینندگان دوستش داشته باشند و بتوانیم شاهد ادامه این مسیر حرفه‌ای در آثار بهتر و بیشتری باشیم.

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.